Graag stel ik jullie voor aan Lori Carson, special education officer van Lakehead Public Schools, zij is verantwoordelijk voor de onderwijsondersteuning bij ‘special needs’. Zij gaat over het toekennen van aanvragen voor arrangementen, trainingen en alles wat te maken heeft met speciale ondersteuning.
Voor de tweede keer ontmoet ik Tom Boland, hem sprak ik aan het begin van mijn reis, zie ook het begin van dit blog (‘inclusief onderwijs in Canada in ontwikkeling’). Tom is consulent voor het ministerie van onderwijs van Ontario. Hij heeft veel ervaring als ‘special education facilitator’ en ondersteunt de ontwikkeling van inclusief onderwijs in Ontario.
Ook David Tranter is aangeschoven, hij is professor aan de ‘Lakehead University’ met de expertise ‘mental health en well being’. Hij werkt ook voor de Lakehead Schools als ‘mental health leader’.
Deze drie mensen vonden elkaar in hun zorg voor de mentale en geestelijke gezondheid van kinderen. Dat is belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen, het leren gaat dan beter. Dat geldt ook andersom, onderwijs is belangrijk voor een beter leven. Zoals Lori zegt: “Education is the way out”. Dat is voor haar niet zomaar een gezegde, het is ook haar persoonlijke ervaring.
Voor Lori, Tom en David is de inclusieve omgeving belangrijk, niemand mag worden buitengesloten. Ook als het ingewikkeld is om aan alle behoeften te voldoen. Lori ondervindt dat aan den lijve, zij moet soms keuzes maken omdat er niet genoeg mogelijkheden zijn om alle aanvragen voor ondersteuning te honoreren. Desondanks moet je toch gaan voor dat waar je in gelooft, vindt ze.
Lori, David en Tom hebben elkaar gevonden in hun overtuiging dat het aangaan van relaties erg belangrijk is voor het gevoel van welbevinden bij de kinderen. Ze vinden dat dat voorop staat. David is speciaal aangesteld om dat onderwerp handen en voeten te geven. Een voorbeeld van zijn aanpak is het omgaan met emoties, of sterker nog het reguleren van emoties. ‘zelf regulatie van emoties‘.
“Hoe maken we het leren gemakkelijker, zowel voor de leerkracht als voor de leerling?” is hun gemeenschappelijke vraag. Ze ontwikkelden daarvoor een aanpak, die preventief werkt, om te voorkomen dat er arrangementen nodig zijn. Ze noemen die werkwijze ‘The Third Path‘, een relatiegebaseerde aanpak in het onderwijs. Het gaat daarbij dus niet om wat je aanleert, maar HOE je het aanleert. Ze gaan uit van acht condities, waarvan veiligheid er één is. De andere zeven vind je op de website www.thirdpath.ca.
Het eerste pad is het pad van de kennis, het tweede van het gevoel. Het derde pad is volgens de ontwikkelaars het pad van de relatie tussen leerkracht en leerling. Relaties met aandacht en zorg, waarin wérkelijk geluisterd wordt, staan centraal in het leren en groeien. Deze aanpak leidt tot begrip voor elkaar, het échte luisteren, om te horen wat sterke punten zijn en welke behoeften men heeft. De ontwikkelaars merken op dat het ook vragen op zal roepen bij de leerkracht zelf, over de eigen behoeften. Het advies aan de leerkrachten is; “Do different, not more!”
Ouders zijn heel belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen. Ontario heeft een programma om samen met school en ouders van kinderen met ‘special needs’ tot goede afspraken te komen. Niet alleen op school, maar ook thuis. Dat programma heet ‘Shared Solutions’, het is een manier om te komen tot een werkwijze die voor alle partijen werkt .
Tom vertelt over een school met een speciale klas met kinderen die heel veel ondersteuning nodig hebben. Daar wil ik natuurlijk ook gaan kijken. Lees daarover in mijn volgende blog.
Nederlands
English